Rouwverwerking
Rouwen is iets waar we allemaal ooit mee te maken krijgen. Een proces waarin wij allemaal soms houvast verliezen, zoekend zijn, vallen en opstaan. Niks is en voelt meer zoals het was. Je komt terecht in een onbekend gebied, een plaats waar jij je nog niet eerder hebt bevonden, het 'land van rouw'.
Er bestaat geen vaste richtlijn of snelle oplossing om het verlies van een dierbare te verwerken. Iedereen ervaart rouw op een andere manier en verwerkt het ook op zijn of haar eigen manier. Er kunnen verschillende emoties en gevoelens naar boven komen, zoals verdriet, boosheid, angst, jaloezie, schuldgevoel, het gevoel van falen of wellicht een gevoel van opluchting. Bij iedereen loopt het ook anders, emoties kunnen door elkaar heen lopen, soms heb je het gevoel dat je een stap verder bent en de dag erna voelt het alsof je leven weer geheel in elkaar stort. Het is een proces van heen en weer bewegen tussen een stapje vooruit nemen en soms ook wel van een stapje achteruit.
Rouwen wordt vaak vergeleken met het roeien met twee riemen: de een compleet gericht op het verlies en de andere riem is gericht op herstel.
Het verlies vraagt op allerlei manieren je aandacht, dat is te merken fysiek en mentaal. Heel je leven draait om de overledene, je praat er constant over, haalt herinneringen op, gaat regelmatig naar de begraafplaats of een speciale plek voor jou en de overledene. Je ben chaotischer dan normaal en ervaart een warrig gevoel in je hoofd, of ervaart constant een gevoel van verdriet. Het kost tijd om echt tot het besef te komen dat je leven onomkeerbaar is veranderd.
De andere riem is gericht op herstel. Tot het beste van je vermogen probeer je door te gaan met om de draad in je leven weer zo goed mogelijk op te pakken. Je moet je leven geheel opnieuw vormgeven om invulling geven aan je leven zonder de overledene. Zo ook gelijk een speciaal plekje in je leven maken voor de overledene en het verlies in je leven integreren.
Rouwen is een tweestrijd met jezelf, constant bewegen tussen die twee riemen. Maar wel in je eigen tempo en op de wijze die bij jou past. Je moet het rouwproces jou eigen maken.
Zoals iedere persoon uniek is, zo is ook hun rouwproces uniek. Iedere situatie is daarbij anders, ieder verlies is anders. Je kan geen fouten maken in je rouwproces omdat het jouw proces is en niemand daar iets over te oordelen heeft. De meeste mensen komen er op eigen kracht of met hulp van hun omgeving doorheen, maar soms kan je het gewoon niet alleen. Dan wordt het verlies en het proces te zwaar en zie je geen uitweg meer. Dan wordt het tijd om hulp te zoeken.
Wanneer hulp inschakelen?
- Als je er zelf behoefte aan hebt. Je zit ‘vast’, er lijkt geen beweging in je rouwproces te zitten;
- Je hebt geen idee hoe je de dag door moet komen;
- Je weet je tranen niet te stoppen;
- Je hebt geen idee wat je beter wel of niet kunt doen;
- Je vraagt je af of het normaal is dat je ineens zo moe bent, zo slecht slaapt enz.;
- Je vraagt je af hoe het met je kinderen moet, of je het wel goed doet;
- Er zijn weinig tot geen mensen in je omgeving waarmee je echt eens kunt praten.
Graag help ik je aan de hand van mijn deskundigheid, ervaring en een luisterende oor om het rouwproces af te sluiten. Erkenning krijgen voor je verdriet is essentieel, ook om je te helpen om het een plek te geven. Dit kan voor een overlijden dat 30 jaar geleden heeft plaats gevonden of iemand je vorig jaar bent verloren.